The End of Sitting

Gisteren deed ik mee aan een experiment op 'de Rots', een surrealistisch kantoorlandschap dat een einde moet maken aan ons suïcidale zitgedrag. Van zitten ga je namelijk eerder dood en zitten wordt in sommige kringen zelfs bestempeld als het nieuwe roken. Daarom hebben de gebroeders Rietveld en Arna Mackic van ontwerpstudio RAAAF de op de foto's afgebeelde kantoortuin gecreëerd.

Tijdens het experiment moesten we twee keer gedurende anderhalf uur werken aan een presentatie, waarin nog een verplichte pauze van tien minuten was verwerkt. We werden in twee groepen ingedeeld en één deel, wij, ging eerst naar een muf lokaal ergens op de Oudemanhuispoort werken aan onze eerste presentatie.

Vanzelfsprekend nodigde de het klassieke klaslokaal niet echt uit om a) samen te werken en b) je door de ruimte te verplaatsen terwijl je bezig was met je opdracht. Dit deel van het experiment werd, neem ik aan, gebruikt als controle voor de resultaten die de rots op zouden leveren.

Op de rots was er niet veel meer samenwerking, maar een vrij evenredige verdeling van mensen op het gehele landschap. Ik denk dat er tweemaal mensen van hun aanvankelijke positie zijn weggegaan om elders een prettigere houding te kunnen vinden, waar ik er één van was. Ik had een beetje spierpijn aan mijn benen van een voetbalwedstrijd de dag ervoor.

Of ik nu spierpijn had of niet, ik deed wat meer met mijn lichaam dan ik normaal zou doen als ik achter de computer zit. Nu liggen mijn benen bijvoorbeeld op het bureau en zit ik met mijn armen en nek naar het beeldscherm gericht, terwijl de rest van mijn lijf meer naar links wijzen. Tevens niet echt een goede houding me dunkt. Door te staan wordt je verplicht om een actieve houding aan te nemen. Ik kwam dan ook fitter van de rots af dan ik uit het muffe lokaal kwam.

Het lijkt zo logisch en daarom is het zo verbazingwekkend dat er nog zo veel conventionele kantoren zijn waarbij iedereen op zijn achterste zit en eigenlijk in een passieve en luie houding wordt gemasseerd.

The End of Sitting moet daar dus, zoals de naam al suggereert, een eind aan maken. Niet alleen maakt het gehakt van je zitgedrag, maar het zorgt er ook voor dat de werkomgeving veel meer voldoet aan de eisen die er tegenwoordig aan gesteld worden. Een kantoorlandschap zoals de rots kan hier aan bijdragen, maar de vraag is of het slechts bij een kunstinstallatie blijft of dat kantoren serieus bereidt zijn om met de houding van hun personeel te experimenteren.

Er zijn al steeds meer bureau's die omhoog gelift kunnen worden zodat je er in een staande positie aan kan werken, maar dan heeft de verandering nog maar betrekking tot één aspect van het 'probleem.' Het zitten is namelijk niet alleen het probleem, vind ik althans, maar ook de hele cultuur die rond het zitten is ontstaan.

Niet alleen onze ruggen raken namelijk vastgeroest, maar ten gevolge daarvan ook onze individuele gedragspatronen. De groepsdynamiek gaat op den duur een rigide structuur vertonen, terwijl het juist goed is om deze te doorbreken. Ik zeg niet dat de Rots een oplossing voor al onze problemen is, maar het laat ons zien hoe het ook anders kan en is daarmee een stap in de goede richting.

Lees verder op de Groene Amsterdammer en ga naar Looiersgracht nummer 60 in Amsterdam om het grijze gevaarte zelf te aanschouwen.